Możliwość przemocy

W każdym śledztwie dochodzi się do takiego momentu, w którym wydaje się, że obraz nigdy nie stanie się wyraźny. Zbyt wiele szczegółów, niepasujących i dziwnych, oddalonych od siebie, jak ludzie siedzący nad brzegiem morza, wszystko zanurzone jest w mroku lub mgle. Ale po pewnym czasie połączenia się krystalizują, a obraz staje się jasny. Nagle w ciemności pojawia się nowy punkt, który oświetla resztę, szczegóły wydają się inne, nabierają znaczenia, łączą się. To, co wydawało się dalekie, staje się bliskie.

Tym razem mamy małą walizkę z ładunkiem wybuchowym i mężczyznę, który utykając, uciekł z miejsca zbrodni. Telefon z pogróżkami wypowiedzianymi kobiecym głosem: "Walizka to dopiero początek". Kobietę, która poleciała na Filipiny, ale nie znalazła się na pokładzie samolotu. Ojca dwójki dzieci, który uciekał, mimo że nikt go nie gonił. Oraz inspektora policji zdeterminowanego, by ocalić niewinnych i bezbronnych.

"Możliwość przemocy", druga książka Drora Mishaniego z odnoszącej bezprecedensowy sukces na arenie międzynarodowej serii kryminalnej, opowiada o próbie inspektora Awrahama przezwyciężenia traumy spowodowanej pierwszym dochodzeniem. Próbie odkupienia poprzez pracę nad sprawą, jeszcze bardziej zwodniczą i ohydną niż poprzednia: sprawą uciekającego ojca, desperacko starającego się uratować swoje dzieci przed czymś, czego nawet nie śmie ujawnić.