Polskie skutery

Okres, w którym po II wojnie światowej w Polsce zajęto się konstrukcją i wytwarzaniem jednośladów zwanych z angielska skuterami (scooter) był dość krótki (przypadał na lata 1955-1967), jednak bardzo ciekawy i bogaty w wiele wydarzeń, w tym również sportowych, zapisując się trwale w historii powojennej motoryzacji.

Jedyną fabryką, gdzie produkowano seryjnie polskie skutery była Warszawska Fabryka Motocykli (WFM), gdzie już w połowie lat pięćdziesiątych powstały prototypowe pojazdy o owadzich nazwach: Żuk, Bąk i Osa, z których jedynie Osa została skierowana do seryjnej produkcji.

Produkcję skuterów próbowano również podjąć w zakładach podległych Centralnemu Zarządowi Przemysłu Wyrobów Precyzyjnych, czego wyrazem była prezentacja w 1957 roku prototypów dwóch lekkich skuterów o nazwach Odra 1 i Odra 2.

Po przejęciu Warszawskiej Fabryki Motocykli przez Polskie Zakłady Optyczne (1964) prace nad następcą Osy, którym miał być skuter miejski noszący robocze oznaczenie M55, przejęła Wytwórnia Sprzętu Komunikacyjnego w Świdniku, gdzie skoncentrowano produkcję motocykli klasy 125 ccm.

W wyniku prac konstrukcyjnych powstały wersje M56 i M57, na bazie których w 1967 roku wykonano przedprototyp o nazwie Montana, wykorzystując zawieszenia obu kół i zespół napędowy z włoskiego skutera Lambretta 125. Pomimo, że Montana prezentowała się doskonale, oceniono, że małe zainteresowanie skuterami nie gwarantuje opłacalności produkcji, i dalsze prace decyzją Zjednoczenia Przemysłu Lotniczego przerwano. Tym samym zakończyła się historia polskich skuterów, przypadająca na wiek XX. Podobnie, choć nieco później, odeszły do historii ostatnie marki polskich motocykli.

Polskie skutery WFM Osa M50, M52 to drugi zeszyt z cyklu, wydawanego w ramach serii TBiU, HISTORIA MOTORYZACJI.