Wiara, zwątpienie, fanatyzm. Czy trzeba w coś wierzyć?

Co dzieli nas – ludzi – na grupy? Co sprawia, że postrzegamy jednych jako „swoich”, a innych jako „wrogów”? Jakie uwarunkowania religijne, społeczne, polityczne czy ekonomiczne stawiają nas po przeciwnych stronach barykady – z jednych czyniąc fanatyków, z innych ofiary?

Osho koncentruje się na ludzkiej psychice i świadomości, aby zidentyfikować przyczyny istniejącej w człowieku potrzeby:

• wiary,

• przynależności do grupy,

• poszukiwania autorytetów.

Według niego istnieje wiele religii, ideologii i wierzeń. Niewiara zaś jest jedna.
Nie istnieje niewiara chrześcijańska czy muzułmańska.

Religijność nie polega na wyznawaniu jakichś wierzeń.
Nie potrzebuje wzniosłych słów ani czynów. Religijności można jedynie doświadczać.

Nie ma znaczenia, czy jesteś wierzący, czy niewierzący – to religijność, a nie religia, może uchronić cię od stania się fanatykiem.

Wiara nie jest prawdą.
Jest jedynie teorią na temat prawdy, ponieważ:

• słowa,

• księgi,

• doktryny,

• dogmaty
  nie zawierają prawdy.

Człowiek, który uparcie wierzy, przypomina tego, kto czyta książkę kucharską i liczy na to, że tak zaspokoi głód.
Niestety – pozostaje głodny.

OSHO – charyzmatyczny mistrz duchowy pochodzący z Indii.
Znakomity mówca, swobodnie posługujący się zarówno wschodnimi tradycjami mistycznymi, jak i zachodnią psychoterapią.

Jego nauki dotyczą nie tylko indywidualnego poszukiwania sensu, lecz także najbardziej palących spraw społecznych i politycznych.