Złotowłosy sfinks. Kryminały przedwojennej Warszawy

Warszawa, lata 30. XX w. Niejaki Stefan Turski, sekretarz wielkiego barona Trauba, ożenił się z Krystyną Skalską. Żona postawiła jednak kilka warunków przed ślubem, a od jego momentu znika co noc z domu. Turski zaczyna się niepokoić. Pewnej nocy postanawia śledzić żonę, która udaje się do pałacu księcia Ostrogskiego. W tym samym czasie wiekowy baron Traub szykuje zasadzkę na żonę Turskiego i chce, by została... jego narzeczoną. Jakie motywy kierują młodą kobietą, która rozgrywa trudną partię?

Czy tajemnicze zapiski pewnego zegarmistrza, które Turski otrzyma w spadku, pomogą w rozwiązaniu tej zawiłej historii?

Fragment książki:

„Dosyć!” – zawołał oburzony. – „Z góry się domyślam, co chcesz mi powiedzieć! Że, o ile zgodzę się na jakieś kombinacje w stosunku do osoby mego chlebodawcy, których wprost nie śmiem wymienić, obydwaj będziemy opływali w złoto... i skończymy w kryminale!** Ostrzegam, przestań! Znamy się wprawdzie od dzieci, ale nie widzieliśmy się od szeregu lat i mogę z tobą postąpić, jak na to zasługujesz!”

„Aha!” – zasyczał tamten, a na jego nieogolonej, obrzękłej od pijaństwa twarzy zarysował się zły uśmiech. – „Skapujesz swemu baronowi i władzom? Ano, baw się, baw! Tylko...”

„Co, tylko?”

„Kowalec nagle przystanął i z pasją charknął:
„Zamiast udawać cnotę chodzącą, pomyślałbyś lepiej o sobie. Wtedy nie uciekałaby ci żona z domu co noc.”

„Coś powiedział!” – Kowalec odskoczył o kilka kroków i z dala bluzgnął jadem, powtarzając bezczelnie:
„Nie uciekałaby ci co noc...”