Zapiski na biletach

Polska, oglądana z perspektywy wytartych siedzeń dalekobieżnych pociągów i lokalnych pekaesów, nabiera zupełnie nowego wymiaru. W "Zapiskach na biletach" Michała Olszewskiego przenosimy się do świata widzianego przez okna przydrożnych barów z ceratą w kratkę, gdzie herbata podawana jest w tradycyjnych szklankach. To Polska przemierzona wzdłuż i wszerz, zawsze nieco na przekór. Z dala od autostrad, billboardów i tablic informujących o dofinansowaniach unijnych.

Książka ta unika epatowania biedą, ale też nie popada w zachwyt nad transformacją. Jest to lektura obowiązkowa dla tych, którzy szukają metafizyki codzienności i cenią sobie literackie reportaże z miejsc pozornie zwyczajnych, a jednak pełnych ukrytego uroku.

Drugie wydanie "Zapisków na biletach" zostało wzbogacone o nowe teksty, które, choć odmienne w tonie, nadal łączą się w jedną spójną narrację. Michał Olszewski przyznaje, że mimo upływu lat i zmian, zasada, która przyświecała pierwszemu wydaniu, pozostaje niezmienna: fascynacja, czasem przez łzy. Nawet jeśli na dworcu w Katowicach nie zobaczymy już rezerwisty robiącego pompki, a część miejsc zniknęła, duch tej książki pozostaje.

"Zapiski na biletach" to znakomity literacki obraz Polski codziennej, zwyczajnej, lecz wciąż niedocenionej. To reportaż, który zaprasza do miejsc na uboczu, w których Michał Olszewski odnajduje ukryte piękno. Maciej Robert trafnie podsumowuje, że to wyprawa do miejsc, które zazwyczaj pozostają poza naszą trasą.