Żeby nie było śladów. Sprawa Grzegorza Przemyka

"Żeby nie było śladów. Sprawa Grzegorza Przemyka" autorstwa Cezarego Łazarewicza to dogłębne śledztwo w jedną z najtragiczniejszych zbrodni lat osiemdziesiątych w Polsce.

Młody Grzegorz Przemyk, świeżo upieczony maturzysta, został w maju 1983 roku brutalnie pobity przez milicję, co stało się jednym z najbardziej kontrowersyjnych wydarzeń tamtego okresu.

Łazarewicz ukazuje nie tylko samą sprawę Przemyka, ale również układ sił i cynizm władz komunistycznych, które próbowały zatuszować odpowiedzialność milicji, obarczając winą niewinnych sanitariuszy i lekarzy. Autor rozprawia się z mitami oraz ukazuje mechanizmy manipulacji władzy PRL. Jednocześnie przywołuje postaci kluczowe dla historii tamtych lat, takie jak Wojciech Jaruzelski, Czesław Kiszczak czy Jerzy Urban, którzy mieli wpływ na ukrywanie prawdy.

Książka przenosi czytelnika do atmosfery tamtych czasów, ukazując nie tylko bezprawie, lecz także heroiczne starania matki Grzegorza Przemyka, poetki Barbary Sadowskiej, oraz ojca Leopolda, aby wyjaśnić okoliczności śmierci syna. Odkrywa również rolę innych osób, świadków pobicia, przyjaciół oraz sanitariuszy, którzy niesłusznie stali się obiektami fałszywych oskarżeń.

Opowieść nie tylko rzuca światło na zbrodnię, ale również ukazuje brak sprawiedliwości, z jakim zmagała się rodzina Przemyka po tragicznych wydarzeniach. Książka skupia się na emocjach, bezsilności i długotrwałym wpływie tej zbrodni na społeczeństwo. To zapis historyczny, który nie tylko informuje, ale również porusza i wzbudza refleksję nad wydarzeniami, które miały ogromny wpływ na polską historię.