Moralność pani Dulskiej. Ich czworo. ABC Klasyka polska. Lektury

"Moralność pani Dulskiej", nazwana przez samą autorkę Gabrielę Zapolską tragifarsą kołtuńską, na stałe wpisała się w kanon polskiej literatury.

Gabriela Zapolska, właśc. Maria Gabriela Janowska z Korwin-Piotrowskich, to postać niezwykle fascynująca w kontekście polskiej literatury. Była dramatopisarką, powieściopisarką oraz aktorką, uznawaną za jedną z najwybitniejszych przedstawicielek młodopolskiego nurtu artystycznego. Jej życie pełne było dramatycznych zwrotów akcji, począwszy od zerwania więzi z zamożną rodziną ziemiańską, co wywołało skandal w arystokratycznym środowisku, aż po opuszczenie męża i rozpoczęcie samodzielnej, wyemancypowanej egzystencji.Mimo że marzyła o wielkiej karierze aktorskiej, to właśnie twórczość literacka przyniosła jej największą sławę. Została uznana za jedną z najważniejszych naturalistek w polskiej literaturze, a jej utwory często wnikliwie analizujące obyczajowość mieszczańską zyskały sobie szczególne uznanie. Wśród nich znalazły się takie dzieła jak "Ich czworo" (1907), ukazujące brutalną rzeczywistość za pozornym fasadem szczęśliwego małżeństwa oraz "Moralność pani Dulskiej" (1906), napisana w ekspresowym tempie trzydniowej, podczas ciężkiej choroby autorki.

 Przez pryzmat tytułowej bohaterki dramatu, Anieli Dulskiej, Zapolska niezwykle trafnie krytykowała obłudę moralności mieszczańskiej, której motto brzmiało: "Na to mamy cztery ściany i sufit, aby brudy swoje prać w domu i aby nikt o nich nie wiedział". To zaledwie wycinek złożonej analizy społeczeństwa tamtej epoki, którą Zapolska przedstawiła w swoich dziełach.