Czerwone tarcze

Jarosław Iwaszkiewicz, w powieści „Czerwone tarcze”, przedstawia fascynującą, pełną dramatyzmu opowieść o XII-wiecznej Polsce, rozbitej na dzielnice i targanej wewnętrznymi konfliktami. Historia skupia się na losach księcia Henryka Sandomierskiego, syna Bolesława Krzywoustego, który wyrusza w pełną niebezpieczeństw podróż po Europie. Jego celem jest zjednoczenie podzielonego kraju i przywrócenie mu dawnej potęgi. Książę odwiedza ważne ośrodki średniowiecznej Europy – Rzym, Palermo, Ziemię Świętą – i walczy u boku templariuszy, starając się realizować swoje wielkie marzenie o silnej, zjednoczonej Polsce.

W tle rozgrywają się wielkie wydarzenia historyczne, od wypraw krzyżowych po walki z Saracenami, które w pełni oddają ducha epoki pełnej brutalności, wojen i dworskich intryg. Mimo romantycznej wizji zjednoczonego królestwa, Henryk musi zmierzyć się z własną naturą – pełną melancholii i idealizmu, ale również z okrutnymi realiami, które wymagają bezwzględności i siły. Czy książę, porównywany do polskiego Hamleta, zdoła sprostać wyzwaniom? Czy zdobędzie wystarczającą charyzmę, aby rządzić Polską z żelazną ręką?

„Czerwone tarcze” to także refleksja nad współczesnością autora. Jarosław Iwaszkiewicz, pisząc tę powieść w latach 30. XX wieku, czerpał z własnych doświadczeń dyplomatycznych i atmosfery politycznego kryzysu w Europie.

Autor, wybitny pisarz, poeta i eseista, związany z grupą poetycką Skamander, pozostaje jednym z najważniejszych literatów XX wieku. Jego twórczość, pełna głębi i oryginalnej wizji, wciąż fascynuje kolejne pokolenia czytelników.